Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę w okresie ciąży, a także w okresie urlopu macierzyńskiego pracownicy, chyba że zachodzą przyczyny uzasadniające rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z jej winy i reprezentująca pracownicę zakładowa organizacja związkowa wyraziła zgodę na rozwiązanie umowy. Nie stosuje się tego do pracownicy w okresie próbnym nieprzekraczającym jednego miesiąca. Umowa o pracę zawarta na czas określony albo na okres próbny przekraczający jeden miesiąc, która uległaby rozwiązaniu po upływie trzeciego miesiąca ciąży, ulega przedłużeniu do dnia porodu. Jednakże nie ma to zastosowania do umowy o pracę na czas określony zawartej w celu zastępstwa pracownika w czasie jego usprawiedliwionej nieobecności w pracy.
Rozwiązanie umowy w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego
Rozwiązanie przez pracodawcę umowy o pracę za wypowiedzeniem w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego może nastąpić tylko w razie ogłoszenia upadłości lub likwidacji pracodawcy. Pracodawca jest obowiązany uzgodnić z reprezentującą pracownicę zakładową organizacją związkową termin rozwiązania umowy o pracę. W razie niemożności zapewnienia w tym okresie innego zatrudnienia, pracownicy przysługują świadczenia określone w odrębnych przepisach. Okres pobierania tych świadczeń wlicza się do okresu zatrudnienia, od którego zależą uprawnienia pracownicze.
Pracodawca ma obowiązek niezwłocznego cofnięcia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę, gdy dowie się, że w czasie biegu wypowiedzenia pracownica zaszła w ciążę, co zostało potwierdzone odpowiednim zaświadczeniem lekarskim (art. 177 § 1 w związku z art. 185 § 1 k.p.). W przypadku uchybienia temu obowiązkowi, niejednoznaczne oświadczenie pracodawcy w przedmiocie cofnięcia wypowiedzenia może uzasadniać przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od wypowiedzenia umowy o pracę (art. 265 § 1 w związku z art. 264 § 1 k.p.)- Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2017 roku, sygn. akt I PK 174/16.
Wskazać należy, że przepisy szczególne, dotyczące określonych grup zawodowych mogą regulować mogą regulować kwestie zwolnienia kobiet w ciąży inaczej.
Przepis art. 44 ust. 1 ustawy z 1990 r. o Policji stanowi odpowiednik regulacji zawartej w art. 177 k.p. i przyznaje policjantom ochronę przed rozwiązaniem stosunku służbowego, nie dając jednak tej ochrony w przypadku zmiany tego stosunku (np. mianowania na inne stanowisko służbowe, przeniesienia do innej jednostki Policji). W przepisie tym ustawodawca w sposób odrębny niż w przepisach k.p. uregulował uprawnienia policjantów związane z rodzicielstwem w zakresie ochrony przed rozwiązaniem bądź zmianą stosunku służbowego. Tym samym, stosownie do art. 79 ustawy o Policji, skoro przepis art. 44 ust. 1 tej samej ustawy stanowi inaczej, nie można przyznać policjantowi prawa do ochrony przed zmianą stosunku służbowego w okresie ciąży lub urlopu macierzyńskiego. Szczególny charakter służb mundurowych umożliwia odmienne i bardziej rygorystyczne, niż w przypadku pozostałych zawodów i funkcji, ukształtowanie statusu służbowego, w tym również w zakresie jego zmiany (Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 28 września 2016 roku IV SA/Gl 338/16).
